W Domu Prowincjalnym Sióstr Felicjanek w Przemyślu
W dniach 6 – ego i 7 – ego kwietnia 2017 roku pod przewodnictwem Księdza Prałata Stanisława Czenczka odbyły się rekolekcje wielkopostne dla osób korzystających z posiłków w Kuchni Świętego Brata Alberta i Błogosławionej Marii Angeli Truszkowskiej.
W konferencjach rekolekcjonista postawił pytanie o sens życia człowieka.
Nawiązał do słów piosenki z lat sześćdziesiątych XX wieku: „Za horyzontem gdzie kończy się świat.”
„…Jest szczęście światu nieznane ni nam.
Gdzie, gdzie to jest i jaką trafić tam ścieżką stromą,
Kto wskaże nam drogę niewiadomą…
Kto powie nam, kto wskaże nam drogę nam niewiadomą…”
Oto pytanie które stawiamy, gdzie znaleźć szczęście? Kto nam o tym powie?
Bóg który stworzył człowieka może nam dać prawdziwe szczęście.
Pan Jezus powiedział: „Ja jestem Drogą, Prawdą i Życiem.” /J.14,5/.
„Tak Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne.”
W Ewangelii mamy odpowiedź na dręczące nas pytanie o szczęście i sens naszego życia.
Jako człowieka – który konsekwentnie realizował ideał życia chrześcijańskiego,
naśladując Chrystusa, wskazał ksiądz Stanisław na Sługę Bożego Księdza Franciszka Blachnickiego,
który nie tylko sam kroczył wiernie za Chrystusem, ale innych skutecznie do tego zachęcał, tworząc Ruch: „Światło – Życie.”
Co dla uczestników Oaz było powodem autentycznej radości i prawdziwego szczęścia,
które objawiało się w ich codziennym życiu.
Ósmego kwietnia osoby korzystające z nauk rekolekcyjnych, uczestniczyły w Eucharystii, którą celebrowali Ksiądz Prałat Stanisław Czenczek i Ksiądz Prałat Bronisław Żołnierzyk. W homilii Ksiądz Stanisław nawiązał do nauk rekolekcyjnych i do czytań liturgicznych z bieżącego dnia. Z Księgi proroka Ezechiela, który mówił w imieniu Boga: „Mieszkanie moje będzie pośród nich, i Ja będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem”. Natomiast w Ewangelii według świętego Jana Najwyższy kapłan Kajfasz wypowiedział proroctwo: „…że Jezus miał umrzeć za naród, a nie tylko za naród, ale także po to,
by rozproszone dzieci Boże zgromadzić w jedno”.
Po skończonej Mszy Świętej wszyscy zeszli do jadalni, gdzie po życzeniach przed Świętami Wielkiej Nocy,
które złożyła Siostra Prowincjalna Amadeus Pacławska, zasiedli do obiadu.
Do podawania do stołu zaangażowały się Siostry i dziewczęta z Przemyskiego Koła Caritas.
O produkty do przygotowania posiłku jak każdego roku, zatroszczyło się Koło Przemyskie Towarzystwa Świętego Brata Alberta,
którego Członkinie uczestniczyły w uroczystościach.
Wszystkim którzy zaangażowali się Przez modlitwę, czy aktywną pomoc w przygotowanie Liturgii
i posługę przy podawaniu do stołu, składam serdeczne:
Niech Bóg stokrotnie wynagrodzi tu na ziemi i kiedyś w wieczności , niech obdarza szczęściem i pokojem.
Wdzięczna za każde dobro siostra M. Gabriela Patrzyk felicjanka
