|
|
DZIĘKOWAĆ - TO ODDAWAĆ CHWAŁĘ NAJWYŻSZEMU
DZIĘKOWAĆ - TO ODDAWAĆ CHWAŁĘ NAJWYŻSZEMU;
DZIĘKOWAĆ - TO WZNIEŚĆ WZROK KU NIEBU;
DZIĘKOWAĆ - TO ZŁĄCZYĆ SERCA WE WSPÓLNYM UWIELBIENIU ..
Przeżywając niecodzienną uroczystość- Jubileusz 100-lecia istnienia Prowincji Matki Bożej Częstochowskiej w Przemyślu, dziękowałyśmy dobremu Bogu za Jego opatrzność i hojność, wyśpiewując dziękczynne Te Deum Laudamus. Dziękczynieniem tym objęłyśmy wierną miłość i miłosierdzie Boga, który przez dłonie i serca duchowych córek Błogosławionej Marii Angeli- żyjących i zmarłych dokonał zadziwiających rzeczy w historii poszczególnych parafii, wspólnot i w sercach tych, do których nas na tym odcinku dziejów posyłał.
Nasze dziękczynienie stało się także udziałem wielu kapłanów, sióstr zakonnych innych zgromadzeń,przedstawicieli władz miasta, przyjaciół, dobrodziejów i tych, na drodze których Pan postawił Felicjanki. Centralne uroczystości w Przemyślu rozpoczęły się 26 czerwca, o godz.10.30 w sercu diecezji- Bazylice Katedralnej.
Przed Mszą świętą Siostra Maria Angela Szałęga-Przełożona Prowincjalna wprowadziła wszystkich uczestników liturgii w klimat uroczystości słowami:
„Dzisiejsza podniosła uroczystość umacnia w nas ufność, iż Ten, który nas wybrał i powołał, który sam nas prowadzi od 100 lat, nadal będzie się troszczył i błogosławił dzieła, które zgodnie z Jego wolą pragniemy realizować jako Prowincja Matki Bożej Częstochowskiej Zgromadzenia Sióstr Felicjanek.
Jubileusz skłania do wielkiej wdzięczności wobec Boga i ludzi, a także do głębokiej zadumy. Przeżywamy czas przywoływania tradycji i historii, czas odnawiania pamięci. Nie chodzi przy tym tylko o sentymentalne wspomnienia. Żywa pamięć jest zawsze podstawą ciągłości i wierności oraz źródłem nowych inspiracji. 100 lat istnienia Prowincji Matki Bożej Częstochowskiej rozumiemy więc jako dar i zadanie, jako wspaniały znak Bożej Miłości i Opatrzności, jako obowiązek troski o rozwój powierzonego nam dziedzictwa”.
Dopełnieniem tych słów była interesująca multimedialna prezentacja, przygotowana przez S.M. Bonawenturę, S.M. Benedyktę i S.M. Olgę, ukazującą historię Prowincji od dnia powstania do chwili obecnej, oraz występ dzieci z naszego przedszkola pod kierunkiem i akompaniamentem S.M. Zachariaszy i S.M. Lilianny.
O godz. 11 rozpoczęła się Msza święta, której przewodniczył Jego Ekscelencja Ksiądz Arcybiskup Józef Michalik-Przewodniczący Komisji Episkopatu Polski i Metropolita Przemyski. Na Jej początku Siostra Maria Angela-Przełożona Prowincjalna powitała wszystkich zebranych, zapraszając do wspólnej modlitwy oraz poprosiła o odczytanie przesłania Matkę Barbarę Ann Bosch - Przełożoną Generalną, która przybyła na uroczystość z Rzymu wraz z Siostrami z Zarządu Generalnego. W przesłaniu Matka wyraziła wdzięczność za istnienie Prowincji i kontynuowanie dzieła Bł. Matki Angeli przez siostry.
Mszę świętą celebrowali także: ks. biskup Adama Szal, ks. biskup Edward Białogłowski z diecezji rzeszowskiej, księża infułaci, profesorowie, spowiednicy oraz proboszczowie naszych felicjńskich wspólnot parafialnych. Podczas homilii Ksiądz Arcybiskup nawiązał do życia naszej kochanej Matki, pełnego heroicznego cierpienia znoszonego z poddaniem Woli Bożej, wskazując także na historyczne momenty naszej Prowincji również związane z cierpieniem, kiedy to jej korzenie zostały podcięte na Wschodzie w 1946 roku i siostry zostały zmuszone do opuszczenia domów, ochronek i szkół.
Na ołtarzu złożyłyśmy chleb i wino, które mocą kapłańskich słów stały się Ciałem i Krwią Chrystusa. Wraz z darami przyniesionymi przez siostry różnych etapów formacji złożyłyśmy także nasze dziękczynienie za dar tego Jubileuszu, przez który mogłyśmy doświadczyć, że dzieło poczęte mocą Ducha Świętego przetrwa wszelkie burze i życiowe przeciwności. Złożyłyśmy także nasze prośby, nadzieje, niepewności i dobre zamiary, wierząc głęboko, że Ojciec Niebieski je przyjął, pobłogosławił i przemienił.
Na zakończenie Eucharystii Siostra Maria Angela - Przełożona Prowincjalna wyraziła wdzięczność Wszystkim za wszystko naszym felicjańskim podziękowaniem:
„Niech Pan Jezus zapłaci i święty Ojciec Franciszek”.
Wraz z siostrami modliło się także pięć Sióstr z Prowincji Matki Nadziei w Ameryce Północnej oraz Siostry z Zarządów Prowincjalnych siostrzanych prowincji polskich (Kraków, Warszawa). Liturgię ubogaciła gra na organach S.M. Iwony oraz felicjański chór przygotowany i dyrygowany przez S.M. Aurelię.
Po duchowej uczcie Goście wraz z Siostrami udali się do renesansowego Zamku w Krasiczynie na specjalnie przygotowany posiłek. Był to także czas wspólnej radości, podziękowań i wspomnień (Siostra Maria Angela-Przełożona Prowincjalna wspomniała o dacie 26 czerwca 1877 roku, a więc dokładnie 133 lata temu, kiedy tu w Przemyślu pozostawiła swój ślad Matka Angela uczestnicząc w poświęceniu kamienia węgielnego pod nowy budynek ochronki), przeplatany piosenkami w wykonaniu SS. Nowicjuszek. Na zakończenie wszyscy udali się do kaplicy na zamku, by jeszcze raz na chwilkę zatopić się w modlitwie, prosząc Boga, byśmy czynili co w naszej mocy, by Bóg był bardziej znany, kochany i wielbiony. Słowa nie wyrażą w pełni tego, co czuje serce dlatego:
„Nie umiem dziękować Ci Panie, bo mała są moje słowa, zachciej przyjąć moje milczenie i naucz mnie życiem dziękować…”
DZIĘKOWAĆ - TO WZNIEŚĆ WZROK KU NIEBU;
DZIĘKOWAĆ - TO ZŁĄCZYĆ SERCA WE WSPÓLNYM UWIELBIENIU ..
Przeżywając niecodzienną uroczystość- Jubileusz 100-lecia istnienia Prowincji Matki Bożej Częstochowskiej w Przemyślu, dziękowałyśmy dobremu Bogu za Jego opatrzność i hojność, wyśpiewując dziękczynne Te Deum Laudamus. Dziękczynieniem tym objęłyśmy wierną miłość i miłosierdzie Boga, który przez dłonie i serca duchowych córek Błogosławionej Marii Angeli- żyjących i zmarłych dokonał zadziwiających rzeczy w historii poszczególnych parafii, wspólnot i w sercach tych, do których nas na tym odcinku dziejów posyłał.
Nasze dziękczynienie stało się także udziałem wielu kapłanów, sióstr zakonnych innych zgromadzeń,przedstawicieli władz miasta, przyjaciół, dobrodziejów i tych, na drodze których Pan postawił Felicjanki. Centralne uroczystości w Przemyślu rozpoczęły się 26 czerwca, o godz.10.30 w sercu diecezji- Bazylice Katedralnej.
Przed Mszą świętą Siostra Maria Angela Szałęga-Przełożona Prowincjalna wprowadziła wszystkich uczestników liturgii w klimat uroczystości słowami:
„Dzisiejsza podniosła uroczystość umacnia w nas ufność, iż Ten, który nas wybrał i powołał, który sam nas prowadzi od 100 lat, nadal będzie się troszczył i błogosławił dzieła, które zgodnie z Jego wolą pragniemy realizować jako Prowincja Matki Bożej Częstochowskiej Zgromadzenia Sióstr Felicjanek.
Jubileusz skłania do wielkiej wdzięczności wobec Boga i ludzi, a także do głębokiej zadumy. Przeżywamy czas przywoływania tradycji i historii, czas odnawiania pamięci. Nie chodzi przy tym tylko o sentymentalne wspomnienia. Żywa pamięć jest zawsze podstawą ciągłości i wierności oraz źródłem nowych inspiracji. 100 lat istnienia Prowincji Matki Bożej Częstochowskiej rozumiemy więc jako dar i zadanie, jako wspaniały znak Bożej Miłości i Opatrzności, jako obowiązek troski o rozwój powierzonego nam dziedzictwa”.
Dopełnieniem tych słów była interesująca multimedialna prezentacja, przygotowana przez S.M. Bonawenturę, S.M. Benedyktę i S.M. Olgę, ukazującą historię Prowincji od dnia powstania do chwili obecnej, oraz występ dzieci z naszego przedszkola pod kierunkiem i akompaniamentem S.M. Zachariaszy i S.M. Lilianny.
O godz. 11 rozpoczęła się Msza święta, której przewodniczył Jego Ekscelencja Ksiądz Arcybiskup Józef Michalik-Przewodniczący Komisji Episkopatu Polski i Metropolita Przemyski. Na Jej początku Siostra Maria Angela-Przełożona Prowincjalna powitała wszystkich zebranych, zapraszając do wspólnej modlitwy oraz poprosiła o odczytanie przesłania Matkę Barbarę Ann Bosch - Przełożoną Generalną, która przybyła na uroczystość z Rzymu wraz z Siostrami z Zarządu Generalnego. W przesłaniu Matka wyraziła wdzięczność za istnienie Prowincji i kontynuowanie dzieła Bł. Matki Angeli przez siostry.
Mszę świętą celebrowali także: ks. biskup Adama Szal, ks. biskup Edward Białogłowski z diecezji rzeszowskiej, księża infułaci, profesorowie, spowiednicy oraz proboszczowie naszych felicjńskich wspólnot parafialnych. Podczas homilii Ksiądz Arcybiskup nawiązał do życia naszej kochanej Matki, pełnego heroicznego cierpienia znoszonego z poddaniem Woli Bożej, wskazując także na historyczne momenty naszej Prowincji również związane z cierpieniem, kiedy to jej korzenie zostały podcięte na Wschodzie w 1946 roku i siostry zostały zmuszone do opuszczenia domów, ochronek i szkół.
Na ołtarzu złożyłyśmy chleb i wino, które mocą kapłańskich słów stały się Ciałem i Krwią Chrystusa. Wraz z darami przyniesionymi przez siostry różnych etapów formacji złożyłyśmy także nasze dziękczynienie za dar tego Jubileuszu, przez który mogłyśmy doświadczyć, że dzieło poczęte mocą Ducha Świętego przetrwa wszelkie burze i życiowe przeciwności. Złożyłyśmy także nasze prośby, nadzieje, niepewności i dobre zamiary, wierząc głęboko, że Ojciec Niebieski je przyjął, pobłogosławił i przemienił.
Na zakończenie Eucharystii Siostra Maria Angela - Przełożona Prowincjalna wyraziła wdzięczność Wszystkim za wszystko naszym felicjańskim podziękowaniem:
„Niech Pan Jezus zapłaci i święty Ojciec Franciszek”.
Wraz z siostrami modliło się także pięć Sióstr z Prowincji Matki Nadziei w Ameryce Północnej oraz Siostry z Zarządów Prowincjalnych siostrzanych prowincji polskich (Kraków, Warszawa). Liturgię ubogaciła gra na organach S.M. Iwony oraz felicjański chór przygotowany i dyrygowany przez S.M. Aurelię.
Po duchowej uczcie Goście wraz z Siostrami udali się do renesansowego Zamku w Krasiczynie na specjalnie przygotowany posiłek. Był to także czas wspólnej radości, podziękowań i wspomnień (Siostra Maria Angela-Przełożona Prowincjalna wspomniała o dacie 26 czerwca 1877 roku, a więc dokładnie 133 lata temu, kiedy tu w Przemyślu pozostawiła swój ślad Matka Angela uczestnicząc w poświęceniu kamienia węgielnego pod nowy budynek ochronki), przeplatany piosenkami w wykonaniu SS. Nowicjuszek. Na zakończenie wszyscy udali się do kaplicy na zamku, by jeszcze raz na chwilkę zatopić się w modlitwie, prosząc Boga, byśmy czynili co w naszej mocy, by Bóg był bardziej znany, kochany i wielbiony. Słowa nie wyrażą w pełni tego, co czuje serce dlatego:
„Nie umiem dziękować Ci Panie, bo mała są moje słowa, zachciej przyjąć moje milczenie i naucz mnie życiem dziękować…”
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
