1.
Wszystko ma swój koniec, tylko wieczność nie ma końca. (III, 136)
2.
Ponawiaj często postanowienie zostania świętą, choćbyś była w największej oschłości. (III, 134)
3.
Wszystko, co nie jest dla wieczności, jest próżnością. (III, 141)
4.
Milczenie w godzinach naznaczonych zachować. Ćwiczyć się w miłości bliźniego i w pokorze. Starać się często myśleć o śmierci i do niej się gotować. (III, 92)
5.
Wyrzuć z serca Twego wszelkie uczucie, które by nie było dla Boga. (III, 130)
6.
Nie umiem Ci powiedzieć, jaka to pociecha dla mnie, gdy widzę w Tobie to gorące pragnienie zbawienia dusz, bo to jest najlepszym i niezaprzeczonym dowodem, że posiadasz miłość Bożą. (I, 116)
7.
Pozwól Panu Jezusowi robić z Tobą, co Mu się podoba, tak co do duszy, jak i co do ciała. (I, 116)
8.
Ty bądź gotowa zawsze na zawołanie Pańskie, to jest spełniaj na każdą chwilę, co od Ciebie wymaga, a o następną się nie kłopocz. (I, 117)
9.
Nie zrażaj się moje drogie dziecko, że niewiele widzisz owocu swej pracy, wszakże wiesz, że Pan Jezus Sam nauczał ludzi, a nie wszyscy usłuchali głosu Jego. (I, 116)
10.
Pamiętaj, że do nas należy praca, a od Pana Boga owoc tej pracy. (I, 116)
11.
Pamiętaj często o swoim powołaniu, przejąć się jego ważnością i pobudzać się do coraz większej gorliwości. (III, 90)
12.
Siostry nasze powołane nie tylko do pracy około swego zbawienia, ale i zbawienia drugich, powinny prowadzić życie doskonałe, stosując się do słów Zbawiciela: „niech światłość wasza świeci przed ludźmi, aby widzieli uczynki wasze i chwalili Ojca waszego w niebiesiech”. (III, 177)
13.
Czyniąc rachunek sumienia (...), mają się rachować i oskarżać nie tylko z win, ale {i} z tego, że mogły coś wykonać doskonalej, a nie uczyniły tego z niedbalstwa lub lekceważenia. (III, 178)
14.
Wszystkie siostry powinny być wszystkim dla wszystkich: ciche, uprzejme, cierpliwe, nie wymawiające się od żadnego poświęcenia. (III, 181)