15.
Szczęście nasze zależy na miłości Boga. Miłość Boża zawiera się w pełnieniu Woli Bożej. (III, 137)
16.
Miłość zwykła czynić dusze wspólnie się kochające podobnymi do siebie. Kochaj Przenajświętsze Serce Jezusa, ale kochaj Je na Krzyżu, bo Ono ma rozkosz w takim sercu, gdzie znajduje miłość, boleść i milczenie. (III,  153)
17.
Uskarżasz się, żeś nigdy tak daleko od Niego nie była, bądź pewną, żeś teraz jest najbliżej Niego, a wiesz, czym się tak do Niego zbliżyłaś – oto zjednoczeniem woli swojej z Jego Najświętszą. (I, 92)
18.
Zdaje Ci się, że Go kochasz, teraz właśnie najmniej o to troszczyć się masz prawo, bo Twoja miłość teraz jest prawdziwa, bo się objawia w pracy, w cierpieniu i w zaparciu. (I, 92)
19.
Otóż, po tych dwóch znamionach poznamy, czy mamy miłość Bożą, a tymi są praca i cierpliwość. Czy zawsze pracujemy dla Boga, czy mamy przynajmniej szczere pragnienie pełnienia woli Jego we wszystkim? Czy dla Niego znosimy chętnie wszystkie przykrości jako to: ubóstwo, utrapienia, choroby i inne nieszczęścia. (III, 137)
20.
Miłość Boża jak ogień  niszczy wszelkie przeszkody. Jeżeli tych skutków nie sprawia, nie jest prawdziwą miłością, ale jest fałszywą, tylko w ustach, a nie w sercu. Jeżeli miłość nie działa, nie jest miłością. A Jezus Chrystus mówi: Kto mię miłuje, ten chowa przykazania moje. (III, 138)
21.
Nigdy w niczym nie szukaj siebie, ale chwały Bożej i dobra bliźnich. (III, 158)
22.
Pan Jezus nie inaczej tylko cierpieniem otworzył nam niebo, że cierpienie to gościniec bity, to droga prawdziwa, po której szli Święci. Postępuj po niej odważnie, moje drogie dziecko, Pan Jezus sam Cię na nią wprowadził, bo chce abyś świętą została. (I, 114)
23.
Miłość nie zasadza się na tym, aby doznawać tkliwych uczuć bezowocnych, poświęcać się w myśli na ofiary, które się może nie spełnią. Taka miłość nic nie kosztuje. Nie może się nawet nazywać miłością, kiedy nas nic nie kosztuje, albo kiedy nie chcemy, aby nas kosztowała. Kochać nazywa się dawać. (III, 138)
24.
Kochać to znosić dla miłości wszystko, co przykre jest dla natury: cierpienia umysłu, serca, ciała. A cierpieć w sposób, jaki się miłości podoba, przekładając te krzyże, które nam zsyła nad te, które są z naszego wyboru, dźwigając je w taki sposób, jaki się podoba miłości, bez ulgi, bez pociechy ani od ludzi, ani od Boga. (III, 138)
25.
Kochaj Pana Jezusa i rób, co Ci się podoba. (I, 88)
26.
Uskarżasz się, żeś żadnego pożytku nie odniosła z rekolekcji.  Czyż może być większy, jak wyrzeczenie się samej siebie, poddanie się woli Bożej? (I, 92-93)
27.
Bóg niech Ci będzie wszystkim, a Ty, dla miłości Bożej bądź wszystkim dla wszystkich. (I, 175)
28.
Pobudzaj się do coraz większej miłości pamiętając o tym, że miłość wszystko gładzi, że nam najłatwiej przebaczenie jedna, boć przecież Pan Jezus mówiąc o św. Magdalenie powiada, że wiele jej darowano, bo wiele ukochała. (I, 159)
29.
Miłującym Boga wszystko na dobre wychodzi. Święci nawet upadki obracali na pożytek swej duszy, pobudzali się do głębokiej pokory, do miłości i wdzięczności. (I, 159)
30.
Miłość niech do nieba serce twe podnosi, tam mu wskazując koniec cierpienia. Poddanie niechaj Ci przypomina, że ziemia jest miejscem wygnania i pokuty.  Miłość niech Ci mówi:  kochaj i naśladuj cierpiącego Jezusa, a poddanie święte niech woła do Ciebie: bądź posłuszną aż do śmierci.  (I, 161-162)

31.
Pan niech Ci będzie wszędzie i zawsze wszystkim za wszystkich. Niech napełni Twoją duszę wszelkimi pociechami. (III, 155)