1.
Użalasz się, że tak mało kochasz Boga i bardzo słusznie, bo któż z śmiertelnych może Go kochać taką miłością, jakiej jest godzien? Ale On tak dobry Pan, tak łaskawy Ojciec, ma wzgląd na nasze niedołęstwo. Więcej na serce, jak na ofiary patrzy i pragnienie za uczynek przyjmuje. A wszakże ty pragniesz kochać Boga bez miary. (I,160)
2.
Nie trap się tym, że nie masz uczucia miłości, że nawet nie raz ciężko na jeden akt miłości się zdobyć. Pamiętaj o tym, że jak uczucie jest zbyt silne, to i słów nam braknie na wyrażenie takowego. (I, 160)
3.
Pamiętaj, moje drogie dziecko, że ta miłość jest prawdziwa, która w niczym swego własnego zadowolenia nie szuka, ale zadowolić pragnie osobę ukochaną. A wiesz dobrze, że najwięcej zadawalniamy tych, których kochamy, jak spełniamy ich wolę bez względu na siebie. (I, 161)
4.
Otóż i ty najwięcej zadowolisz Serce twego Boskiego Oblubieńca, jak we wszystkim tylko Jego wolę świętą pełnić będziesz, nawet w sposobie służenia i kochania Go. (I, 161)
5.
Tak, moje drogie dziecko, miłość i poddanie to są dwa złote skrzydła, na których dusza cierpiąca, dusza ukrzyżowana do nieba się wznosi. Miłość i poddanie to dwa anioły Boże porywające ku niebu tę duszę ukrzyżowaną. (I, 161)
6.
O tak, moje drogie dziecko, do niczego cię tak nie zachęcam, jak do miłości i poddania, bo w tym cały zakon się zawiera. (I, 162)
7.
Wiesz o tym, że miłość nigdy nie jest zaspokojona. Im więcej kocha, tym więcej pragnie, tym więcej czuje, jak jej miłość jest słaba i ograniczona. Im więcej czyni, tym więcej widzi jak to wszystko jest niedostateczne. Bo miłością prawdziwą dopiero w niebie Boga ukochamy. (I, 160)
8.
Pragnę, dla Ciebie szczególniej podobnej miłości Bożej do tej, jaką Pan Jezus nas ukochał, żeby każdy Twój krok, każda Twoja praca, każde cierpienie było aktem i dowodem tej miłości, żebyś mogła mówić: „Żyję ja, ale nie ja, żyje we mnie Chrystus”. (I,174)
9.
Pragnij coraz więcej wzrastać w miłości Bożej, święte pragnienia są jakby skrzydła, które unoszą duszę do nieba. (III, 129)
10.
Proś ciągle Jezusa Chrystusa o Jego świętą miłość. Łaska miłości Bożej jest łaską, która zawiera i przechodzi wszystkie inne, bo ten kto kocha Boga szczerze, strzeże się tego wszystkiego, co by Go obrazić mogło. (III, 129)
11.
Raduj się z tego, że Bóg Sam w sobie jest doskonale szczęśliwy. Jeżeli więcej kochasz Boga jak samą siebie, więcej się będziesz radować Jego szczęściem jak własnym. (III, 130)
12.
Mów często o miłości, jaką nam Chrystus okazał i w jaki sposób my obowiązani jesteśmy Go kochać. (III, 130)
13.
Oddawaj się Bogu zupełnie, nie odmawiaj Mu nic, czymkolwiek możesz Mu się przypodobać, wybieraj te rzeczy, które Mu są milsze. (III, 130)
14.
W ciągu dnia ofiaruj się kilkakrotnie Chrystusowi oświadczając się, że z miłości ku Niemu gotowa jesteś na wszystkie cierpienia i prace. Powtarzaj często: „Jezu mój, oddaję Ci się zupełnie, czyń ze mną, co Ci się podoba”. (III, 131)