Nowo erygowana prowincja lwowska liczyła 157 sióstr. Siostry prowadziły 7 szkół lu­dowych, 10 och­ronek, 4 zakłady wychowawcze i 2 internaty. Uczyły w szkołach pow­szechnych w Bełzie, Sokalu, Koz­łowie, Żółkwi, Uhnowie i Drohowyżu. Pra­cowały jako wychowawczynie w internacie dla dziewcząt we Lwo­wie i Sokalu, w zakładach sierot w Śniatyniu, Czerniowcach, Jadwinowie, Ra­decznicy, Chełmie Lu­bel­skim. Prowadziły przedszkola, opiekowały się chorymi w domach, pracowały w parafiach jako zakry­stianki.
    Dnia 5 stycznia 1911 roku oficjalnie został ogłoszony pierwszy zarząd prowincji lwowskiej. Przełożoną Pro­wincjalną została Matka Maria Małgorzata Radwańska. Nowicjat otwarto we Lwowie przy ul. Żół­kiew­skiej dnia 21 listopada 1911 roku; w pierwszym roku zgłosiło się 18 kandydatek.

Wydarzenia wojenne w 1939 roku przerwały rozwój placówek na wschodzie. Już od roku 1944 siostry były zmuszone opuścić całkowicie niektóre domy. Z domów położonych na wschodzie i na południu od Lwowa sios­try wyjechały w  ciągu 1945 roku, a w kwiet­niu 1946 roku nastąpiła ewa­kuacja sióstr z Domu Macie­rzystego we Lwowie. Po kilkudniowej pod­róży dotarły do Przemyśla, gdzie schronienie znalazły w obszernym budynku prowincji krakowskiej przy ul. Felic­janek 4, obecnie Ponia­towskiego 33.