Siostry Felicjanki przyjechały do Bruay we Francji  na zaproszenie księdza Czeława Pawlaka ze Zgromadzenia Chrystusowców. Ksiądz prosił by Siostry przyjechały do pracy wśród rodzin polskich zamieszkujących w tej parafii od 1922 roku. Rodziny te przyjechały z Polski i z Westfalii, przede wszytskim do pracy w kopalniach węgla.

Ponieważ Rząd Polski zabraniał Polakom opuszczać granice kraju, do tej posługi przyjechały  cztery Siostry ze Stanów Zjednoczonych: S.M. Leonetta, S.M. Eleuteria, S.M. Walencja i S.M. Klara. Praca Sióstr polegała na nauczaniu dzieci katechizmu, prowadzeniu Towarzystw, chóru kościelnego, na opiece nad młodzieżą KSM, podtrzymaniu języka polskiego - przez odwiedzanie chorych i starszych,trosce o Ołtarze w kaplicach polskich  i tam, gdzie polscy księża odprawiali Msze św. i nabożeństwa.

Polskie Felicjanki z Ameryki pracowały we Francji do 1971 r.

18 sierpnia 1971 przyjechały Siostry z Polski, z Prowincji Matki Bożej Częstochowskiej z Przemyśla, S.M. Norberta i S.M. Lucjana, później dołączyła do nich S. M. Stella. Rozpoczęta misja  kontunuowana jest do dnia dzisiejszego w parafii Bruay. Dziś posługują tam S.M. Czesława i S.M. Lucjana. Zmieniły się obyczaje, zmniejszyła się liczba rodzin polskich, ale Siostry opiekują się nadal, dziećmi, młodzieżą, odwiedzają chorych, starszych, samotnych. Opiekują się utrzymaniem i dekorowaniem kaplic, są katechetkami, organistkami, czuwaja nad wychowaniem duchownym powierzonych im dzieci. Przy końcu każdego roku, Siostry roznosza opłatki rozinom polskim i tym sposobem utrzymują kontakt z ludźmi i rozszerzają Apostolstwo Chrytusowe.