1.
Ćwiczenie w miłości bliźniego, słodycz, ogólna miłość dobroczynna.  Dla nabycia tej cnoty cały miesiąc medytacja o miłości bliźniego, czytanie w tej materii i rachunek sumienia. (III, 122)
2.
Do miłości wspólnej zachęcać Cię nie mam potrzeby, bo gdzie miłość Boża przebywa, tam i miłość bliźniego musi się zmieścić, bo jedna z drugiej wypływa, jedna od drugiej jest nieodłączna, obydwie jednym przykazaniem objęte. (I, 84).
3.
Pan Jezus widać wymaga od Ciebie cnoty miłości bliźniego, kiedy Ci nastręcza sposobność praktykowania takowej. Bo miłość bliźniego prawdziwa dopiero w takim  stosunku jak Twój wyrobić się może. (I,19)
4.
Staraj się obchodzić z tą siostrą z miłością, z pobłażliwością, patrząc przez szpary na jej niedoskonałości, bo nie od wszystkich można wymagać jednakowego stopnia doskonałości.  Polecaj tę duszę Panu Jezusowi, a On ją zmieni i lepiej usposobi. (I, 19)
5.
Wy Boga kochacie tą miłością choć jeszcze niedoskonałą, ale obfitującą w pragnienia, a one pewno sprowadzą do Twego serca tę gorącą miłość, bo jak tylko dusza gorąco jej pragnie, niezawodnie posiądzie; dlatego też nie ustawajcie w tych pragnieniach, niech one się coraz w tej duszy powiększają. A wiecie, czym najprędzej wyprosicie u Boga tę łaskę, oto zapominając o sobie, a poświęcając się dla drugich, bo Pan Jezus powiada: coście jednemu z najmniejszych uczynili, Mnieście uczynili. (I, 85)
6.
Wszystkim bez wyjątku nieście pomoc, do tego was powołanie obowiązuje, aby nikogo nie wyłączać, boć każdy jest bliźnim naszym. (I, 124)
7.
Pragnij i staraj się o to, aby wszyscy poznali i ukochali Pana naszego Jezusa Chrystusa.  (III, 130)
 
8.
Ofiaruj Bogu wszystkie zniewagi, jakie Cię spotykają, i nigdy się na nic ni uskarżaj.(III, 133)
9.
Staraj się zachować łagodność nie tylko w postępowaniu, ale i w głosie, aby bez potrzeby nie podnosić go, ale (też) żeby nie unosić się zbytnio łagodnością aż do pobłażania występkom. (III, 90)
10.
Staraj się każdemu dobrze czynić z miłości Pana Jezusa, a przynajmniej jednego dnia nie opuścić bez oddania komu choć małej przysługi, a jeżeli można, to co dzień siedem aktów choćby pomodlenia się. (III, 121)
11.
Aby mieć pokój, trzeba praktykować zaparcie, wypełniać obowiązki swego stanu, (utrzymywać) zgodę z bliźnim, choćby był najdziwaczniejszy i wymagający. Jakiego to trzeba zaparcia i zapomnienia o sobie! (III, 122)
12.
Odpowiadaj z łagodnością tym, którzy się z Tobą surowo obchodzą i dokuczają Ci. (III, 133)
13.
Kiedy czujesz w sobie gniew, zamilcz, dopóki się nie uspokoisz, gdyż inaczej możesz nie jeden grzech popełnić. (III, 133)
14.
Nie opuszczaj żadnego dobrego uczynku dla względów ludzkich. (III, 132)