1.
Doskonałości nie nabywa się z założonymi rękami. Trzeba pracować nad zwyciężaniem samej siebie, rządzić się rozumem, posłuszeństwem i regułą, a nie własnymi skłonnościami. (III, 140)
2.
Trzeba koniecznie przyoblec się w nowego człowieka, a najprędzej dojdziesz do tego przez akuratne wypełnianie przepisów. Mogę cię upewnić, że jeżeli je wiernie będziesz zachowywać, dojdziesz do pożądanego celu, to jest do połączenia się z Bogiem. (III, 140)
3.
Widzisz, moje dziecko, jak Pan Jezus prędko okazał nam miłosierdzie. Dziękujmyż z całego serca, a wiernością w służbie Jego okazujmy Mu naszą wdzięczność. (I, 20)
4.
Jeżeli Bóg ci rzuci błoto na oczy, to abyś odzyskała wzrok i roznosiła chwałę Jego. Jeżeli cię rzuci na ziemię, jak św. Pawła, to dlatego, aby cię wznieść do chwały większej. (III, 140)
5.
Rozkazał św. Piotrowi iść po wodach. Św. Piotr, widząc wiatr i burzę, zwątpił, a ta wątpliwość pogrążyła go. Wezwał pomocy Boga i ocalał. Jeżeli Bóg każe iść po wodach utrapienia, nie wątp, nie obawiaj się, Bóg jest z tobą, ufaj, że cię wybawi. (III, 141)
6.
Blisko jest Pan wszystkim, którzy Go wzywają. Budzi świętym słowem ospałych, wzmacnia słabych, wspiera silnie walczących, uwieńcza zwyciężających, zastrasza karami, upomina przez dobre przykłady, rozwesela doczesną łaską darmo daną, uszczęśliwia objawioną niebieską chwałą wieczną. (III, 143)
7.
Tak łaskawy i miłosierny, tak słodki i cichy jest Jezus Chrystus, że skoro Mu kto tylko w sercu swoim przygotuje miejsce, bez wątpienia ukaże mu chętnie światło łaski swojej i z nim wieczerzać będzie. (III, 143)
8.
Często podnoś oczy swoje do Pana na niebie z pokorną prośbą, wzdychając i w skrytości serca waszego za grzechy Go swoje przepraszając. (III, 147)
9.
Dziękuj Mu (Bogu), bo od Niego wszystko dobro pochodzi. Jakże to jest naganne, gdy nic albo mało dobrego czynimy, a jednak chlubimy się i pragniemy być chwalonymi i chcemy, aby nam przyznawano te cnoty, których nie mamy. (III, 147-148)
10.
Bądź pokorną w sercu, czystą, łagodną, skromną, litościwą, rozważną w mowie, pilną w obowiązkach, gorącą w modlitwie, cierpliwą w utrapieniu, posłuszną bez ociągania się, prostą bez sprzeczania się, wstydliwą bez udawania, milczącą bez podejrzliwości, usłużną bez szemrania. (III, 148)
11.
Kiedy ci Bóg ze swej dobroci czy w czasie modlitwy, czy pracy daje dobre natchnienia lub oświecenia, nie wynoś się z tego, nie przekładaj się nad drugich ani miej się za świętą, ale myśl i wierz, że nie dla twoich cnót i pracy ani zasług Bóg ci to uczynił, ale przez niezmierną dobroć swoją. (III, 148)
12.
Dopuszcza zaś nieraz Pan Bóg wiele utrapień na swoich wybranych nie dla odrzucenia, ale dla grzechów oczyszczenia i zasług pomnożenia. Niech przeto każdy uzbroi się w cierpliwość, jeżeli chce mieć spokój serca, jeżeli pragnie w niebie otrzymać wieniec chwały po śmierci. (III, 149)
13.
Gdy co dobrego myślisz, mówisz lub czynisz, w najmniejszej części nie przypisuj sobie tego, ale odnoś to do Boga. (III, 147)
14.
Trwaj, o ile możesz, w najdoskonalszym skupieniu ducha, unikając wszystkich dobrowolnych roztargnień, umartwiając się wewnętrznie, szczególnie oczy, słuch, usta i serce zamykając bardzo głęboko i bardzo ciasno w Najświętszym Sercu Pana Jezusa. (III, 151)