Listopad
15.
(Siostry) Wszystkim powinny przychodzić w pomoc radą, pociechą, pracą, usługą, modlitwą. Z dziećmi obchodzić się z wyrozumiałością. (III, 181)
16.
Żadna nędza, tak moralna, jak i materialna, nie powinna być im (siostrom) obojętna. (III, 181)
17.
Z chorymi obchodzić się z cierpliwością, starannością, pocieszać, uczyć, cierpliwie znosić, wszelkie usługi oddawać, czyniąc gwałt naturze, gdyby czuły wstręt. (III, 181)
18.
Pan Bóg powierzył Twojej opiece te dusze prostaczków, nie usuwaj się od nich, nie zrażaj się żadnym trudnym położeniem, byle być w możności ratowania ich duszy. (I, 153)
19.
Chętnie spełniaj posługi najniższe. (III,134)
20.
Bardzo Ci pochwalam, że dbasz o kościół, że Cię boli, że opuszczony, ale mam nadzieję, że przy Was tak długo nie będzie. (I, 89)
21.
Zdaje się, że im gorsze dziecko, tym więcej trzeba pracować, aby wytępić złe skłonności, ale nie wydalać, aby zupełnie nie zginęło. ( I, cz.I, 20)
22.
Odwiedzaj i usługuj chorym szczególniej tym, którzy najwięcej są opuszczeni. (III, 134)
23.
Pomagaj każdemu, a szczególniej tym, którzy nam są nieprzyjaźni. (III, 133)
24.
Czyń wszystko w celu przypodobania się Jezusowi Chrystusowi. (III, 131)
25.
Niech miłość Twoja będzie jak miłość Chrystusowa, objawiająca się nie tylko w uczuciu, ale w czynie. (III, 158)
26.
Wszystkie siostry będą się starały przyuczać wszystkich robót wiejskich, aby w każdej chwili, w każdym zajęciu mogły być przykładem. To najwięcej pomoże do zbliżenia się, do zjednania sobie zaufania. (III, 181)
27.
O ile siostry mają się oddawać zajęciom zewnętrznym, o tyle bardziej powinny pilnować ćwiczeń duchownych. (III, 230)
28.
… tutaj nas wzywają, tyle jest pola do poświęcenia, a tam jak z tego listu widzę , nie tak wielka potrzeba, a tutaj tyle zepsucia, tak potrzeba tego wpływu moralnego Sióstr. (II, cz. I, 231)
29.
Zdaje się, że to by było przeciwne powołaniu naszemu, które nas obowiązuje do poświęcenia bez granic i chyba nie godzi się wymawiać Siostrom, ile razy do tego będą wezwane, chyba, że istotna będzie niemożność. Tym więcej, że przy chorych można najwięcej, niosąc pomoc dla ciała, wpływać na dusze. (II, cz. I, 250)
30.
Gdy jednak będą żądać naszej pomocy czy to w odwiedzaniu chorych, czy wpływaniu moralnie, nie wymawiać się, ale nie uważać to za obowiązek, tylko chęć usłużenia. (III, 195)
(Siostry) Wszystkim powinny przychodzić w pomoc radą, pociechą, pracą, usługą, modlitwą. Z dziećmi obchodzić się z wyrozumiałością. (III, 181)
16.
Żadna nędza, tak moralna, jak i materialna, nie powinna być im (siostrom) obojętna. (III, 181)
17.
Z chorymi obchodzić się z cierpliwością, starannością, pocieszać, uczyć, cierpliwie znosić, wszelkie usługi oddawać, czyniąc gwałt naturze, gdyby czuły wstręt. (III, 181)
18.
Pan Bóg powierzył Twojej opiece te dusze prostaczków, nie usuwaj się od nich, nie zrażaj się żadnym trudnym położeniem, byle być w możności ratowania ich duszy. (I, 153)
19.
Chętnie spełniaj posługi najniższe. (III,134)
20.
Bardzo Ci pochwalam, że dbasz o kościół, że Cię boli, że opuszczony, ale mam nadzieję, że przy Was tak długo nie będzie. (I, 89)
21.
Zdaje się, że im gorsze dziecko, tym więcej trzeba pracować, aby wytępić złe skłonności, ale nie wydalać, aby zupełnie nie zginęło. ( I, cz.I, 20)
22.
Odwiedzaj i usługuj chorym szczególniej tym, którzy najwięcej są opuszczeni. (III, 134)
23.
Pomagaj każdemu, a szczególniej tym, którzy nam są nieprzyjaźni. (III, 133)
24.
Czyń wszystko w celu przypodobania się Jezusowi Chrystusowi. (III, 131)
25.
Niech miłość Twoja będzie jak miłość Chrystusowa, objawiająca się nie tylko w uczuciu, ale w czynie. (III, 158)
26.
Wszystkie siostry będą się starały przyuczać wszystkich robót wiejskich, aby w każdej chwili, w każdym zajęciu mogły być przykładem. To najwięcej pomoże do zbliżenia się, do zjednania sobie zaufania. (III, 181)
27.
O ile siostry mają się oddawać zajęciom zewnętrznym, o tyle bardziej powinny pilnować ćwiczeń duchownych. (III, 230)
28.
… tutaj nas wzywają, tyle jest pola do poświęcenia, a tam jak z tego listu widzę , nie tak wielka potrzeba, a tutaj tyle zepsucia, tak potrzeba tego wpływu moralnego Sióstr. (II, cz. I, 231)
29.
Zdaje się, że to by było przeciwne powołaniu naszemu, które nas obowiązuje do poświęcenia bez granic i chyba nie godzi się wymawiać Siostrom, ile razy do tego będą wezwane, chyba, że istotna będzie niemożność. Tym więcej, że przy chorych można najwięcej, niosąc pomoc dla ciała, wpływać na dusze. (II, cz. I, 250)
30.
Gdy jednak będą żądać naszej pomocy czy to w odwiedzaniu chorych, czy wpływaniu moralnie, nie wymawiać się, ale nie uważać to za obowiązek, tylko chęć usłużenia. (III, 195)